Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά. Ακούμε διαρκώς περί πολιτικού συστήματος και νομίζουμε ότι είναι κάτι αόριστο, κάτι ιδεολογικό. Κάθε άλλο όμως. Το πολιτικό σύστημα, όπως και κάθε σύστημα είναι στην ουσία ένα πληροφοριακό σύστημα.

Χωρίς να εμβαθύνουμε στην λεπτομέρεια, με μια πρόχειρη προσπάθεια μπορούμε να δούμε ότι είτε σχεδιάζει κάποιος ένα λογισμικό είτε ένα πολιτικό σύστημα, ακολουθεί τις ίδιες διαδικασίες.

Γιατί ο ΓΑΠ υπήρξε (και ίσως ακόμη να είναι) ένας ιός του συστήματος;

Ξεκινάμε από την πιο ριζοσπαστική του κίνηση. Τον αποκεφαλισμό του στρατεύματος.  Ο πολύς κόσμος θεωρεί ότιπραξικόπημα είναι μια ένοπλη κατάληψη του κέντρου εξουσίας. Αυτή όμως είναι εσφαλμένη αντίληψις. Αυτό είναι έναΣτρατιωτικό Πραξικόπημα, υπάρχουν όμως και τα πολιτικά πραξικοπήματα.

Ενίοτε ένα πραξικόπημα είναι και λυτρωτική ενέργεια. Μπορεί δηλαδή ένα πραξικόπημα να λειτουργήσει και ως η έσχατος λειτουργία διασφαλίσεως ενός συστήματος. Σκληρή μεν, αναγκαία δε. Όταν ένα σύστημα κινδυνεύει τότε μόνον βιαίως μπορεί να επανέλθει. Είναι σαν την ενέση αδρεναλίνης στην καρδιά σε έκτακτες καταστάσεις. Κανένας δεν νοιώθει ευχάριστα με την σκέψη ότι θα δεχθεί μια ενέση στην καρδιά, όμως αυτή μπορεί να σώσει τον οργανισμό.

Μην ξεχνάμε ότι ακόμη και αυτός ο Ελευθέριος Βενιζέλος, με πραξικοματικές διαδικασίες εισήλθε στην κεντρική πολιτική σκηνή της Ελλάδος, μετά από το πραξικόπημα στου Γουδή το 1909 από τον στρατιωτικό σύνδεσμο.  Τα πάντα λοιπόν είναι σχετικά.

ΠΡΟΣΟΧΗ, δεν υπερασπίζομαι τα πραξικοπήματα, αναλύω όμως την μεθοδολογία του ΓΑΠ που με τον αποκεφαλισμό του στρατεύματος αμέσως έθεσε εκτός λειτουργίας την στρατιωτική βαλβίδα ασφαλείας του συστήματος.

Δεύτερη ενέργεια: παίζοντας με το οικονομικό και πολιτικό χρονόμετρο, οδήγησε την Ελλάδα σε έναν εκβιασμό που έθεσε την χώρα σε κατάστασιν εκτάκτου ανάγκης.  Και ενώ ο οικονομικός χρόνος μας απειλούσε, εξεβίασε την ψήφο εμπιστοσύνης της κυβερνήσεως του (κατά την τακτική του Σημίτη, μετά το  Ωνάσειο).

Σ’ αυτό το σημείο αποκαλύφθηκαν οι δουλευτές του ΠΑΣΟΚ. Ή εξεβιάσθησαν ή υπέκυψαν λόγω συνενοχής στους εκβιασμούς του ΓΑΠ. Σε κάθε περίπτωσιν αποδείχθηκε η ανεπάρκεια τους, διότι εάν ήταν πραγματικοί βουλευτές θα είχαν ελεύθερη την βούλησιν τους. Υπερψήφισαν όμως την εκβιάζουσα κυβέρνησιν ως γνήσιοι δουλευτές που είναι.

Αυτομάτως ο ΓΑΠ βρέθηκε πανίσχυρος νομικά.

Έκανε δηλαδή ένα πολιτικό πραξικόπημα; ΌΧΙ.

Πολιτικό πραξικόπημα είναι λ.χ. μια ομαδική αποστασία βουλευτών, που μπορεί να είναι στον κομματικό κώδικα κολάσιμος ενέργεια, όμως είναι και αυτό μια επιλογή, είναι μια πολιτική βαλβίδα ασφαλείας του συστήματος.

Γενικότερα πραξικόπημα είναι η παράκαμψη των προβλεπομένων δημοκρατικών διαδικασιών.

Ο ΓΑΠ δεν έκανε πραξικόπημα. Δεν παρέκαμψε τις διαδικασίες. Τις υπερφόρτωσε, αφού πρώτα φρόντισε να απονευρώσει όλους (μα όλους!!!) τους μηχανισμούς ασφαλείς του συστήματος.

Κατέλαβε όλους τους πόρους του συστήματος. Ανάγκασε όλο το σύστημα να απασχολείται με τα καμώματα του. Στην ουσία δηλαδή ο ΓΑΠ ενήργησε ως ιός.

Κατά την άποψη μου αυτή δεν ήταν τυχαία ενέργεια, ήταν σχεδιασμένη στρατηγική. Ανάγκασε το σύστημα σε κινήσεις περιδινήσεως, σε άσκοπες περιστροφές μέχρι να τελειώσει οριστικά ο οικονομικός χρόνος. Ένας πραγματικός ιός του πληροφοριακού συστήματος που λέγεται πολιτικό σύστημα.

Επειδή όμως μάλλον δεν είναι ικανός να σκεφτεί κάτι τόσο τέλεια οργανωμένο, ενήργησε κατόπιν εντολών. Πιθανότατα δηλαδή άλλος σχεδιάσε το τέλειο πολιτικό έγκλημα και σε αυτήν την περίπτωση ο ιός Γιώργος γίνεται Γιώργος Δούρειος Ίππος (trojan virus) ή άνοιξε τον δρόμο για να διεισδύσει μέσα στο σύστημα ένας άλλος δούρειος ίππος, αυτός του Παπαδήμου, ο οποίος φυσικά καθόλου έξω από το σύστημα δεν ήταν τόσα χρόνια, ήταν απλώς εκτός των φανερών διαδικασιών, από σήμερα βρίσκεται εντός αυτών.

Αυτή είναι πλέον η οπτική με την οποία πρέπει να κρίνουμε ένα πολιτικό σύστημα. Από την στιγμή που το Π.Σ. μας μετέτρεψε σε ψηφιακά δεδομένα, εμείς δεν δικαιούμαστε να στρουθοκαμηλίζουμε με ιδεοληψίες και ρομαντισμούς. Πρέπει να το δούμε ως λειτουργικό σύστημα, να γνωρίζουμε τις αδυναμίες του και τις δικλίδες ασφαλείας που διαθέτει. Όταν ένας ιός μας χτυπήσει την πόρτα, το πρώτο που έχουμε να κάνουμε είναι να εξοπλιστούμε με αντιβιοτικό (antivirus) το οποίο φυσικά δεν πρέπει να αγοράσουμε από την εταιρία που κατασκεύασε τον ιό. (Στράβων Ἀμασεύς).

Χμ. Ἐκτός ἀπό τό ἀντιβιοτικό ὑπάρχουν καί ἄλλες μέθοδοι ἀπαλλαγῆς ἀπό τόν ἰό.  Διότι, ἐν προκειμένῳ, πρέπει νά ἀπαλλαγοῦμε καί ἀπό τό ἤδη μολυσμένο λειτουργικό σύστημα. Παραδείγματος χάριν: ἐπανεγκατάστασις. Διαγράφει τά πάντα καί σέ ἀπαλλάσει κι ἀπό τόν ἰό!

Μινώταυρος