…καὶ δὲν σβήνει πλέον…
Ἀρχεῖα συγγραφέως: Φιλονόη
Δὲν κερδίζονται οἱ μάχες δίχως συνειδητοποιημένους μαχητές!!!
Τὸ νὰ πηγαίνῃ κάποιος σὲ μίαν μάχη …μπουλουκιδόν, εἶναι σὰν νὰ ἔχῃ διασφαλίσει, ἐκ τῶν προτέρων, τὴν ἧττα του ἤ, ἀκόμη, καὶ τὴν …σφαγή του. Οἱ μάχες ἀπαιτοῦν ὅσο τὸ δυνατὸν καλλίτερα προετοιμασμένους πολεμιστές. Τὰ μπουλούκια, ἐνίοτε, ἦσαν καὶ τὰ καλλίτερα …σφάγια.
Ζωνταντεύουμε (σιγά-σιγά!!!) τὸ Ἔνστικτον Ἐπιβιώσεώς μας!!!
Ὑπάρχουν πολλὰ Ἔνστικτα στὴν ἀνθρωπότητα, ποὺ (οὔτως ἢ ἄλλως) ἀνήκει στὸ ζωϊκὸ βασίλειον…
Μὰ, πρῶτα κι ἐπάνω ἀπὸ ὅλα, ὑπάρχει τὸ Ἔνστικτον Ἐπιβιώσεώς μας, ποὺ πλέον ἔχουμε, ἄλλοτε λιγότερο κι ἄλλοτε πλήρως, ἀδρανοποιήση, ἐν ἀντιθέσει μὲ τὰ πλείστα τῶν ζώων ποὺ διαβιοῦν ἐλευθέρως.
Συνέχεια
Ἑστιάζοντας στὸ μεγάλο, τὸ μικρὸ …μικραίνει!!!
Νὰ τονίζουμε τὰ καλὰ καὶ τὰ ὄμορφα.
Ἑστιάζοντας στὰ μεγάλα χάνουν σὲ ἀξία τὰ μικρά…
Νὰ ἀγαπᾶμε τοὺς ἀνθρώπους μας, ἀκόμη καὶ μὲ τὰ λάθη τους…
Τὰ λάθη εἶναι διαφορετικὲς ἐκτιμήσεις. ποὺ ἔρχονται καὶ παρέρχοντ Συνέχεια
Κάθε ἀνατροπὴ ξεκινᾶ ἀπὸ μίαν …λεπτομέρεια!!!
Εἴπαμε πὼς σημαντικότερον ὅλων πλέον εἶναι νὰ ἀρχίσουμε νὰ κυττᾶμε τὸν κόσμο μας μὲ τὰ …«μάτια τῆς καρδιᾶς». 
Δὲς μὲ τὰ πραγματικὰ «μάτια τῆς …καρδιᾶς»
Γιὰ νὰ μὴ χαθοῦμε στὴν …φυλακή μας!!!
Θὰ μπορούσαμε, θεωρητικῶς, νὰ γίνουμε ἐμεῖς ὁ δρόμος γιὰ πολλὰ στὸν κόσμο μας, ἀλλὰ δὲν γνωρίζω πόσο πολὺ ἀντέχουμε νὰ ἐπεξεργασθοῦμε τὶς πεποιθήσεις μας καὶ νὰ τὶς ὑπερβοῦμε. Κακὰ τὰ ψέμματα… Ἐὰν δὲν ἑστιάζουμε διαρκῶς, μὲ τὶς σκέψεις μας, τὶς πράξεις μας καὶ τὶς συναναστροφές μας, στὸ κοινὸ καλό, τότε ἐπὶ τῆς οὐσίας ἔχουμε χάση τὸν …δρόμο!!! Συνέχεια