Πρὸ μερικῶν ἡμερῶν ἔμαθα πὼς σὲ ἕνα δημοτικὸ σχολεῖον τῆς περιοχῆς μας θὰ ἀνεβάσουν παράστασιν τὰ παιδιὰ τῆς Α’ Δημοτικοῦ μὲ θέμα τὴν Ὀδύσσεια. 

Ὤωωω χαρές! Ὤωωωω ἱκανοποίησις! Ὤωωω ὑπερηφάνιεια!

Ἄμ δέ…Κούνια ποὺ μὲ κούναγε! Δέν ἤξερα, δέν ἐρωταγα γιά νά μάθω;

 Ἡ δασκάλα, φύσει συμβιβαστικὸς ἄνθρωπος, συνεφώνησε πρὸς ὥρας, δείχνοντας μᾶλλον εὐχαριστημένη μὲ τὴν βοήθεια, τὴν στήριξι καὶ τὸ ἐνδιαφέρον τῶν γονέων. 

Τώρα λοιπὸν ἀρχίζουν τὰ ὠραῖα.  Τὴν ἐπομένη ἡμέρα τηλεφώνησε ἡ διευθύντρια στὸν γονέα ποὺ εἶχε τὶς  ἀντιρρήσεις, ζητῶντας μίαν συνάντησιν. 

Ὁ ἄνθρωπος πῆγε κι ἐκεῖ ξεκίνησαν τὰ κουλά τῶν ἀνεγκεφάλων, λοβοτομημένων, ἀμορφώτων δασκάλων! 

Στὴν ἀρχὴ ἡ διευθύντρια  ἦταν εὐγενής. Ζήτησε πολὺ εὐγενικὰ ἀπὸ τὸν γονέα νὰ ἀποσύρῃ τὸ παιδί του ἀπὸ τὴν παράστασιν, ἐὰν εἶναι νὰ ἔχῃ ἀντιρρήσεις. 

Ὁ γονέας ὅμως ἦταν ἀνυποχώρητος. Ἰσχυριζόταν πὼς ἔπρεπε μὲ κάθε δυνατὸν τρόπο νὰ μάθουμε πλέον τὶς ἀλήθειες στὰ παιδιά μας. Πὼς οἱ δάσκαλοι θὰ πρέπῃ νὰ γίνουν δάσκαλοι κι ὄχι παπαγᾶλοι. Πὼς εἶναι ἱερὰ ὑποχρέωσις τῶν δασκάλων νὰ μαθαίνουν στὰ παιδιὰ κι ὄχι νὰ παράγουν ἠλιθίους, λοβοτομημένους ὑπηκόους. 

Ἔως αὐτοῦ τοῦ σημείου ἦταν εὐπρεπεῖς ὅλοι τους….

Ἡ διευθύντρια ὅμως εἶχε ἄλλες ἀπόψεις! 

«Τὸ  πρόγραμμα τοῦ ὑπουργείου… » ἔλεγε καὶ ξανάλεγε…

«Τί θέλετε», ἀπαντοῦσε ὁ γονέας, «μίαν ἀκόμη γενεά ὑπηκόων ἢ μία γενεά ἐλευθέρως σκεπτομένων ἀνθρώπων; Παιδιά πού θά ξέρουν τίς ἀλήθειες ἢ παιδιά πού θά κοιμοῦνται μέ ψέμματα;» 

«Τὸ ὑπουργεῖο…» 

«Ἐσεῖς ἔχετε συνείδησιν ἢ σᾶς τήν ἔχει ἀφανίσει τό ὑπουργεῖον; Ἔχετε

 συνειδητοποιήσει τό μέγεθος τῆς εὐθύνης πού ἔχετε ἀπέναντι στά παιδιά μας;»

«Ἂ, σᾶς παρακαλῶ! Ἐμεῖς δὲν ἔχουμε καμμίαν εὐθύνη!» 

Ἀκοῦτε συμαπτιρῶτες μου; Μία ὁλόκληρη διευθύντρια δημοτικοῦ σχολείου, ἕνα ὄν ἀνεύθυνον, ἀδιάφορον, ἀνίκανον, ἀμόρφωτον ποὺ ἀναλαμβάνει παιδικὰ μυαλουδάκια ὁλόκληρα, καὶ δίχως εὐθύνη τὰ καταστρέφει!!! Ἄκουσον ἄκουσον! Τὸ ἀμόρφωτον κατασκεύασμα…

Σὲ ἐκεῖνον τὸ σημεῖον ὁ γονέας ἔγινε ἔξαλλος! 

«Δέν ἔχετε εὐθύνη; Ἐσεῖς δέν ἔχετε εὐθύνη; Σοβαρολογεῖτε;» ἐρωτᾶ.

«Σαφῶς καὶ δὲν ἔχουμε εὐθύνη! Δὲν μᾶς ἐνδιαφέρει ἡ ἑρμηνεία σας! Μᾶς ἐνδιαφέρει ὁ Κακριδής, ὁ Καζαντζάκης… Τὸ ὑπουργεῖον διαθέτει μία ἄριστη ἐπιστημονικὴ ὁμάδα κι ἐμεῖς τοὺς ἐμπιστευόμαστε….»

«Ποιά ἑρμηνεία καλή μου γυναίκα» ἀπαντᾶ σὲ κατάστασιν ἀλλοφρο
σύνης πλέον ὁ γονέας, «Ποιάν ἑρμηνεία; Ἀνάγνωσιν γνωρίζεις; Ἄνοιξε κι ἕνα βιβλίο νὰ ξεστραβωθῇς καλή μου γυναίκα! Τί σημασία ἔχει τό τί λέει ὁ Κακριδής καί ὁ Καζαντζάκης ὅταν ἁπλούστατα δέν τά λέει ὁ Ὅμηρος; Ὁ Ὅμηρος τί λέει; Αὐτό δέν συζητᾶμε; Γιατί  πιστεύεις ὅσα σοῦ λένε! Ἔτσι θέλεις νά καταντήσῃς καί τά δικά μας παιδιά; Σάν κι ἐσένα; Ποιά ἐπιστημονική ὁμάδα; Αὐτήν πού γλύφει κατουρημένες ποδιές; Ποιό ὑπουργεῖο λοιπόν; Αὐτό πού σοῦ κόβει τόν μισθό, σέ φτύνει, σὲ ἔχει κάνει ὄργανον ἀναπαραγωγῆς ψεύδους καί δέν σέ ὑπολογίζει; Ξέρεις καλή μου γυναίκα τί σημαίνει ἔρευνα; Τί σημαίνει ἐπιστήμη; Τί σημαίνει ΑΠΛΗ ΑΝΑΓΝΩΣΙΣ τοῦ Ὁμήρου!!!!! Ξέρεις ἐσύ, ἡ ἀνεύθυνη, πόση καταστροφή ἐνσπείρεις στούς αὐριανούς πολῖτες; Πόσο πολύ συνεργεῖς στό ἔργο αὐτῶν πού μᾶς κρατοῦν ἒν ὑπνώσει τόσους αἰῶνες…»

«Τὰ παιδιὰ ἔχουν δεῖ τὴν Ὀδύσσεια σὲ DVD!» (Ἀποστομοτικὴ ἀπάντησις! Ἐπιχείρημα κι αὐτό; Δέν συμφωνεῖτε;)

«Μὰ ἐκεῖ ἀκριβῶς εἶναι ἡ δική σας δουλειά! Νὰ τοὺς τὸ μάθετε σωστά! Νὰ τοὺς δείξετε τὴν ἀλήθεια! Νὰ ξεμάθουν τὸ στραβὸ καὶ νὰ μάθουν τὸ ἴσιο!»

«Δὲν ἔχουμε εὐθύνη….»

«Σέ τί δέν ἔχετε εὐθύνη; Στό πῶς θά διδάξετε ἢ σέ αὐτά πού θά διδάξετε; Τί εἶστε σκέτο παπαγᾶλοι; Μηχανές; Σᾶς ἔβαλαν τό πρόγραμμα λειτουργίας, σᾶς ἔβαλαν στήν πρίζα, γύρισαν τόν διακόπτη, καί πιάσατε δουλειά; Ἐάν ἀφαιρέσουμε τό πρόγραμμα ὅμως; Τί θά εἶσαι; Μία μηχανή πού κάνει θόρυβο;» 

«Ἐσὺ μοῦ εἶπες.. Ἀλλὰ ἐγὼ ἄλλα βλέπω καὶ καταλαβαίνω καὶ ἀντιλαμβάνομαι.. Κι εὐθύνη ἔχεις κι ἀνίκανη εἶσαι νὰ τὴν ἀναλάβῃς…»

«Τὰ παιδιὰ στὴν Α’ Γυμνασίου θὰ διδαχθοῦν αὐτὴν τὴν Ὀδύσσεια. Ὄχι ἄλλην….»

«Ἒ καί; Κι ἐσύ τί θά ἔχῃς κάνει ἔως τότε; Θά τά παραδόσῃς στό γυμνάσιο ἀπροετοίμαστα; Ἂςε ποὺ ἔχουν περισσότερες πιθανότητες νὰ βροῦν ἕναν ἀξιοπρεπὴ καθηγητὴ στὸ γυμνάσιο, ὁπότε ἒσὺ καὶ οἱ ὅμοιοί σου ἀκυρώνεστε. Αὐτό θέλεις;» 

«Νὰ μὴν ἀφήσετε τὸ παιδάκι σας νὰ πάρῃ μέρος στὴν παράστασιν…» ἀπαντᾶ ἡ ἀνεύθυνη!

«Λάθος. Σκόπευα νὰ μὴ τὸ ἀφήσω. Τώρα καὶ θὰ τὸ ἀφήσω καὶ θὰ σᾶς κάνω τὴν παράστασιν κῶλο ἐὰν ἀκούσω τέτοιου εἴδους ἀνακρίβιες καὶ ψευτιές!»

«Δὲν ἔχετε κανένα δικαίωμα!»  συμπληρώνει ἡ ἀνεύθυνη! «Νὰ φροντίζετε μόνον γιὰ τὸ δικό σας παιδί!»

«Τί λές; Ξέρεις τί λές; Ἒπεί δή ἐσύ εἶσαι ἀνεύθυνη, σημαίνει πώς θά σοῦ ἐπιτρέψω νά κάνῃς ὅλα τά παιδιά ἠλίθια; Σημαίνει πώς κι ἐμεῖς πρέπει νά γίνουμε ἀνεύθυνοι; Ἐπεί δή ἐσύ ἔχεις γίνει ὅπως ἔχεις γίνει, πρέπει καί τά δικά μας παιδιά νά γίνουν σάν κι ἐσένα; Σοῦ ἀρέσει ἡ κοινωνία μας; Αὐτό θέλεις νά ἔχουμε; Ὑπηκόους ποὺ ὡς ἄβουλες μηχανές ἐπαναλαμβάνουν ὅσα τούς ὑπαγορεύουν;»

«Νὰ μὴν φέρετε τὸ παιδί σας στὴν παράστασιν! Θέλετε νὰ τὴν καταστρέψετε!»

«Λάθος! Δὲν ἢθελα νὰ τὴν καταστρέψω! Τώρα ὅμως θὰ τὸ κάνω! Ἀκόμη κι ἐὰν δὲν φέρω τὸ παιδί μου στὴν παράστασιν, θὰ εἶμαι ἐκεῖ γιὰ νὰ βροντοφωνάξω πὼς εἶσαι ἀνεύθυνη! Πὼς λέτε ψέμματα! Πὼς εἶστε ἀνίκανοι νὰ διδάξετε τὰ παιδιά μας καὶ πὼς ψευδῶς κατέχετε ἕναν τίτλον ποὺ δὲν σᾶς ἀνήκει!! Καὶ θὰ τὸ κάνω»

«Δὲν ἔχετε τὸ δικαίωμα…»

«Λάθος! Τὸ ἔχω, διότι εἶμαι ὑπεύθυνος ἄνθρωπος! Ἐσὺ δὲν ἔχεις κανέναν δικαίωμα! »

«Δὲν ἔχετε τὸ δικαίωμα! Δὲν θὰ μᾶς χαλάσετε τὴν παράστασιν!» 

«Δοκίμασέ με δῇς!!! Δὲν μοῦ ἀρέσουν οἱ καταστροφές, ἡ ἀλήθεια μοῦ ἀρέσει!!! Κι ἔχω δικαίωμα καὶ θὰ τὸ ἀσκήσω! Ἀνεύθυνη!»

Κι ἔφυγε ὁ ἄνθρωπος γιὰ νὰ μᾶς ἐνημερώσῃ ἀναφορικῶς μὲ τὸ Δημοτικὸν Σχολεῖον Α.Ε. καὶ τὶς ἐντολές του!!!

Ἐὰν εἶναι δυνατόν! Ἔχει τὸ θρᾶσος νὰ βροντοφωνάζῃ πὼς εἶναι ἀνεύθυνη. 

Ἀλήθεια, ὁ φαρμακοποιός πού πουλᾶ φάρμακα μόνον πλέον, ἐάν δόσῃ σέ ἕναν ἀσθενή μέ καρκίνο ἕνα φάρμακο γιά τήν ἐγκυμοσύνη, τό ὁποῖον θά τόν σκοτώσῃ,  εἶναι ἀνεύθυνος; 

Γιατί νά εἶναι ὑπεύθυνος; Ἐπεί δή ὁ ἀσθενής δέν διάβασε τίς ὁδηγίες χρήσεως τοῦ φαρμάκου; Συμφωνεῖ ἡ προαναφερομένη ἀνεύθυνη ὅμως; Διότι ἐὰν δὲν συμφωνῇ, τότε πάει κάτι θεόστραβα μὲ τὰ μυαλά μας. 

Ἀκοῦς ἐκεῖ πὼς εἶναι ἀνεύθυνη γιὰ τὸ τὶ θὰ μάθουν τὰ παιδιά. Γιὰ τὸ πῶς θὰ τὸ μάθουν! Γιὰ τὸ ἐὰν ἀναπαράγῃ ἀκρίτως βουνὰ τὰ ψέμματα…

Ἀλλὰ ἡ εὐθύνη δὲν εἶναι μόνον αὐτῶν τῶν ἠλιθίων. Εἶναι ὅλων μας. 

Ἐὰν κάθε φορὰ ποὺ κάτι στραβὸ βλέπαμε τὸ βουλώναμε, τότε ποιός ὁ λόγος σήμερα νά συζητᾶμε γιά ἐλευθερίες; Γιατί παραπονούμαστε γιά τά προβλήματα πού ἀντιμετωπίζουμε; Γιατί δέν κυττᾶμε πρῶτα τήν δική μας καμπούρα; Τά δικά μας λάθη; Τήν δική μας ἀνοχή, σιωπή καί τελικῶς συνενοχή.

Ἀγαπητοὶ φίλοι. Οὐδεῖς ἀνεύθυνος! Εἶναι δική μας ἀποκλειστικῶς ὑπόθεσις ἡ διάδοσις τῆς ἀληθείας. Εἶναι  δικό μας ἔργο ὁ ἀγώνας γιὰ τὴν ἐπαναδόμησιν! Εἶναι δική μας εὐθύνη ἡ ἀποδόμησις κάθε καταστροφέως, τὸ ῥεζίλεμά του καὶ ἡ περιθωριοποίησίς του! 

Ἀρκεῖ! Ἀρκετὰ μᾶς δυνάστευσαν! Ἔφτασε ἡ στιγμὴ νὰ μπῇ τέλος στὴν βασιλεία τῶν ἀνευθύνων καὶ νὰ περάσουν διὰ παντὸς στὰ ἀζήτητα!

Φιλονόη.

Υ.Γ.1. Ὁ παραπάνω διάλογος συνέβῃ ἐχθὲς τὸ μεσημέρι σὲ Δημοτικὸ Σχολεῖον τῆς Ἀττικῆς. Ἀλλὰ στὸ 99% τῶν σχολείων τῆς χώρας μας, ἀνευθύνους θὰ συναντήσετε! Ὅλοι σχεδὸν ἴδιοι εἶναι! Ἐὰν ἐμεῖς δὲν τολμήσουμε νὰ τὸ ἀλλάξουμε,  νὰ μὴν κλαῖμε μετά, ὅταν θὰ κληθοῦμε νὰ περάσουμε ἀπὸ τὸ ταμεῖον!

Υ.Γ.2.. Ἐπιστημονική ὁμάδα; Ἔχουν διαβάσει Ὅμηρο ἀπό αὐτήν τήν ἐπιστημονική ὁμάδα κάποιοι; Κατάλαβαν τί διάβασαν; Ὁ Ὅμηρος τό γράφει ὅλο αὐτό τό παραμύθι περί μονοφθαλμίας; Ποῦ; Γιατί δέν μᾶς τό δείχνουν; Μήπως δέν μποροῦν νά διαβάσουν Ὅμηρο; Μήπως δέν μποροῦν νά διαβάσουν σκέτο;

Υ.Γ.3. Γιατί μᾶς δουλεύουν; Ἐάν εἶναι νά διδάξουν δικές τους θεωρήσεις γιατί δέν τίς ὑπογράφουν μέ τό ὄνομά τους; Γιατί κι ἐκεῖ μᾶς λένε ψέμματα; Γιατί μέσα ἀπό τόν Ὄμηρο μᾶς περνοῦν ὅ,τι ζαβομάρα γεννιέται μέσα στά ἄδεια τους ἀπό ἀντίληψι, ἠθικὴ καὶ συνείδησιν κεφάλια;

Ἡ κεντρικὴ φωτογραφίατοῦ ἄρθρου εἶναι ἡ πραγματικότης μας. Τὸ «πορτρέτον»  ὅμως ὅλων αὐτῶν περιγράφεται θαυμάσια ἐδῶ:

Δυστυχῶς, ἀκόμη καλὰ κρατοῦν! Ἀλλὰ ποῦ θά μᾶς πάῃ; Θὰ τοὺς στείλουμε συντόμως ἐκεῖ ποὺ τοὺς ἀξίζει! Ἠλίθιοι, ἔ ἠλίθιοι! καὶ φωτογραφία

Τὸ παραπάνω εἶναι δημοσιευμένον στὶς 13 Μαρτίου 2012. Λόγῳ ὅμως τῆς πτώσεως τῆς σελίδος μας, «χάθηκε»… 
Εἴπαμε λοιπὸν νὰ εὐχαριστήσουμε ἀκόμη περισσότερο αὐτοὺς ποὺ ἐπόνεσαν….